Een creatieve broedplaats, wat is dat eigenlijk?
Door Jessica Merkens
Drie jaar geleden wandelde ik Kanaal30 binnen als klant van de geweldige kapper Do. Terwijl ze met mijn haar toverde kletsten we over het ondernemerschap. Als freelance journalist werkte ik veel vanuit huis, zeker in Corona-tijd. Ik werd er doodongelukkig van. In joggingbroek in banaan-houding op de bank achter m’n laptop zitten, de wandelingen naar de supermarkt als uitje van de dag… Geen mens spreken of zien. “Wil je mijn plek niet tijdelijk onderhuren?” vroeg ze. Ze ging binnenkort met zwangerschapsverlof. De keuze was snel gemaakt.
Ik had mijn spulletjes half uitgestald toen er een nieuwsgierige bebrilde meneer met snor om de hoek kwam kijken. “Wie ben jij, wat doe je, lunch je zometeen mee?” Hij lachte. Het was Bart, één van de andere ondernemers in het pand. Ik voelde me meteen welkom. Niet veel later kwam er een vaste plek vrij in de Gele Keet, een kanariegele bouwkeet middenin de hal. Daar hoefde ik niet over te twijfelen.
Het was februari 2021 en de grauwe Coronawinter was net onderbroken door een week met stevige vorst. Natuurijs… Daar kan je mij als schaatser zielsgelukkig mee maken. Samen met mijn vader en oom had ik een prachtige tocht door Friesland gemaakt. De euforie van die dag zorgde ervoor dat ik inspiratie kreeg voor een boek. Over de vergeten verhalen van vrouwelijke Elfstedenschaatsers. Als vrouwelijke topsporter had ik aan den lijve ondervonden hoe we genegeerd werden, achtergesteld, ondergesneeuwd. Ik leverde mijn eerste stuk in bij de uitgever en de trein begon te rijden.
In die Gele Keet kon ik ongestoord aan m’n boek werken. Een kamer voor jezelf, in de woorden van schrijfster Virginia Woolf. En als ik even helemaal geblokkeerd of gedemotiveerd aan de lunchtafel zat, was er altijd wel iemand die een bemoedigend of streng woordje kon doen. Of het ging weer gewoon even helemaal nergens over. Een goede lachstuip kan je ook uit een writers block halen, heb ik gemerkt. Na anderhalf jaar was m’n boek af, Op eigen houtje.
Kanaal30 werd in de tussentijd veel meer voor mij dan een plek waar ik ongestoord kon typen. Er ontstonden onderlinge samenwerkingen en ik leerde weer van de andere ondernemers in het pand, hoe zij hun werk aanpakten. Ik kwam op een ochtend aan bij mijn Gele Keet om twee prachtige pilaren naast m’n deur te vinden. Het waren decorstukken van bouwer Leon van de Bor. Sindsdien werk ik in een kasteeltorentje en waan ik mijzelf een inktprinses. Er waren talloze vrijdagmiddagborrels in Café Keet, filmavonden met KultKino, verjaardagen en feestjes vieren, sjoelpartijen en we maakten linosnedes met elkaar. Glühwein drinken tijdens Winterwinkelen. Muziek maken in een band. En natuurlijk kon ik niet anders dan m’n boekpresentatie organiseren op de plek die mij zoveel had gebracht. Het werd een onvergetelijke avond bij Café Keet.
Dus wat is een creatieve broedplaats eigenlijk? Vogels bouwen warme, comfortabele en veilige nesten waarin zij ongestoord kunnen broeden op hun eieren. En zo voelt Kanaal30 ook voor mij. Een warm nest waar ik sluimerende ideeën en passies in alle rust en vrijheid kan uitbroeden. Het zorgt ervoor dat het gaat stromen. Er is geen heerlijker gevoel dan dat. Nu we er zeker van zijn dat we nog vier jaar op deze plek kunnen blijven zitten, kan ik met heel veel zin en nieuwsgierigheid kijken naar wat de komende jaren ons gaan brengen.
Dit bericht op Instagram bekijken
